خودت را جای من بگذار؛دلت بدجور میگیرد

                                 تمام خاطراتم را کسی با زور می گیرد                     

 همه گفتند عاشق شد؛همه گفتند خوشبخت است

و من هرگز نفهمیدم که چشم شور می گیرد                     

 تمام عمر عشقم را شبیه آتشی دیدم

که خشک و تر نمی فهمد به چندین جور می گیرد                    

تمام دلخوشی من همان تور سفیدی بود

    همان پیراهنی که بویی از کافور می گیرد                   

کلاف سرنوشتِ من به دستان تو وا می شد

 ولی بی تو دلم از نقطه های کور می گیرد                   

 تو رفتی و دل این ماهی تنها برایت مُرد

و دستِ وحشی او را کسی با تور می گیرد                   

 مرا در کاخ های بی طلوع خود رها کردی

ببین خوشبختی ازچشم ِقشنگت نور می گیرد                 

ببین برگرد این بار و خودت را جای من بگذار

!بدون چشم های تو... دلم بد جور می گیرد                  

شعر:بهار حق شناس